NİÇİN OKUMUYORUZ?

Okumadığımız için, bilgilenemiyoruz. Okumak, bilmektir, anlamak ve sevmektir... Okumadığımız içindir ki, bilgisiz, sevgisiz ve ilgisisiz... Evet, aynı zamanda okumak anlamak ve tanımaktır. Okumadığımız için, ne kendimizi tanıyor ve ne de başkasını.. Bu itibarla, ne kendimizi seviyoruz ve ne de başkasını... Kendisini bilmeyen, başkasını bilmez. Kendisini sevmeyen de başkasını sevmez....

Evet, okumuyoruz. Okumadığımız için de, bilgisiz, kültürsüz ve sevgisisiz...Kaba, haşin ve ükala oluşumuzun sebebi de okumamaktır. Okumayan insanın beyni, ruhu açtır. Özü sözü... boştur... Ruhen, fikren... zayıftır.. Ve hatta "hasta" dır...

Ne yazıkki, aziz okuyucu; bu milletin aydınları da okumuyor! Eğer biraz okumuş ve dolalayısiyla beynini, ruhunu ilim irfanla doldurmuş olsalardı, bu derece gururlu ve kibirli olmazlardı. Bilindiği gibi, gurur ve kibir, beyni aç, özü-ruhu-boş insanların hastalığıdır. Beyin arşivi ve gönül sarayı zengin olan insan; olgundur, samimidir ve naziktir..

Okumuyoruz evet, okumuyoruz.... Okumadığımız için de konuşmuyoruz. Sadece"ses" çıkarıyoruz. Malumdur, "konuşmak" başka, "ses" çıkarmak başka... Sinekler, ses çıkarırlar ama konuşamazlar. Kurbağa için "konuşuyor" demek mümkün mü?... Konuşmak bilmektir... Anlamaktır... Sevip katılmaktır.. . Bir diğer ifade ile, vermektir, almaktır.. Paylaşmak ve dağıtmaktır... Beyinler ve gönüller arası köprü kurmaktır.

Bağırmakla, konuşmayı da birbirine karıştırmamak lazım. İç alemleri zengin olanlar bağırmazlar... Onlar sadece konuşurlar... Okumayanlar, yalnız ezberlediklerini anlatanlardır. Dertleşmek, muhabbetleşmek ve dahi "tartışmak" ilim ister... Yetmez!.. Gönül de ister.. Beyni zengin, fakat yüreği fakir olan insandan ne kendisine hayır gelir ve ne de başkasına... Kendini beğenmiş ükala ve bencil insanlara lütfen bir bakın; onların ilim mekanı olan beyinlerinin az-çok (abur-cuburla da olsa )dolu; kalplerinin ise, fevkalade fakir olduğunu göreceksiniz. Acizane kanatm, "kamil insan" mertebesine yükselmek için; FİKREN, RUHEN VE BEDENEN SAĞLAM OLMAK LAZIM! Bir de, beyin ile gönüle izdivaç yaptırmak lazım.

"Konuşmak ve tartışmak, ilim ister"dedim. Çok doğru.. Cahil insan, beş dakika konuşur, altıncısın da dedikodu- gıybet yapar.Yedi dakika tartışır; sekizinci dakikada kavgaya başlar...Çünkü, aziz dostlar, adam gibi konuşmak için manevi sermaye ihtiyaç vardır. . İnsan gibi tartışmak için de keza , bilgiye, kültüre ve sevgiye ihtiyaç vardır .İnanın bana, sermayenin bittiği yerde sırayı gıybet alır... Ve yine sermayenin tükendiği yerde dil sukut eder; eller konuşmaya başlar... .Bu bir çaresizliktir....

Evet, evet değerli dostlar, okumuyoruz... Düşünmüyoruz...
Konuşmuyoruz... (Lütfen, istirham ediyorum. Okuyan, anlayan, bilen, seven.... Ülküdaşlarım alınmasınlar! Bu konuda onları yargılamak kimin hattine... Allah (C.C.) bu gibi talihli dostlarımdan ebediyyen razı olsun! (Amin!) Ve birde, birbirimizi sevmiyoruz! Sever gibi davranıyoruz... Öyle gözüküyoruz... Eskiden,"içi-dışı bir olmayan için "iki yüzlü" denilirdi. Öyle zman oluyor ki, iki yüzlüleri arıyoruz.Neden mi? "dokuz yüzlüler" çıktığı için... (Rabbim, "pıçaksız-silahsız" katillerin şerrinden tüm ülküdaşlarımı muhafaza buyursun! Büyük şair öyle der: "HER ÖLENİN GÖVDESİNDE BULUNUR MU BİR YARA, İNSANOĞLU CİNAYETLET İŞLEMİYOR MU, PIÇAKSIZ?" Cahilin, tek yapacağı şey, riyakarlıktır dostlar.Çünkü riya, özleri iflas etmiş insanların sanatıdır .Bir de, .birbirimize, güler gibi yapıyoruz. Fakat gülmüyoruz, gülemiyoruz... Sadece (afedersiniz) dişlerimizi gösteriyoruz... Hatta birbirimizin gözüne de bakamımıyoruz... Göze bakmak... İlim ister... Sevgi ister... Bir başka deyişle, insan gözüne nazar etmek; insanlık sana tıdır. Evet, arkası boş olan gözler , dolu olan gözlere bakamaz... Suçlu olan, gözler de aynen bunun gibidir....

Okumuyoruz vesselam!.. Okuyup, öğrenmediğimiz için de, "fıtrata uygun " yaşayamıyoruz. Sürekli "iç" sancısı çekiyoruz. Adeta bunalıyoruz. Ne yapsak, ne etsek bir türlü tatmin olamıyoruz. Kazandıkca cimrileşiyor, cimrileştikçe de taşlaşıyoruz, ağaçlaşıyoruz... Ve daha çok kazanmak için çırpınıp duruyoruz. Kazanıyoruz da, ne var ki bir türlü huzuru yakalıyamıyoruz. İçde "ruh" sıkıntı, evde sıkıntı, cemiyette sıkıntı...
Sadece mide ( ona bağlı olan bir takım üniteler) yolu ile mutlu olmaya çalışmak, yaratılışa aykırıdır.Mutlu olmak için, hem beyni, hem ruhu ve hem de mideyi O´nun istediği biçimde ve O´nu gösterdiği yolda beslemek şart!!!
Okumuyoruz a canım okumuyoruz... İşin kötü tarafı, okuyanları de sevmiyoruz. Tercihimizi, "söven ve övenler de"kullanıyoruz... Kim daha fazla ona-buna hakaret ediyor ve şunun-bunun dedikodusunu yapıyor sa o kişi rağbet görüyor ve "vitrin" de bu gibilere teslim ediliyor... Daha sonra da, büyük büyük makamları, küçük küçük insanlar işkal ediyor. Beyin ve gönül zenginliğine ulaşmış kişilere de "kıyameti beklemekten başka"hiç bir şey kalmıyor...

Kahrolmamak mümkün değil! Okumak , öğrenmek ve sevmek gibi bir yüce haslet varken; ondan yeteri kadar istifade etmeden yaşamak ne büyük bir talihsizliktir ALLAH´ım!!!
Yazık bize, yazık onlara... okumadık... Okumadılar... düşünmedik , düşünmediler... Ne beynimizi çalıştırdık doğrudürüst ve ne de kalbimizi... Maalesef kolaya talip olduk... Halbuki zor olan kolay olanıydı... Kolay olan da zor sandıklarımız....

Ne olur, bundan böyle okuyalım artık!.. Yaşımız, başımız.. ne olursa olsun, her gün muntazam biçimde güzel bir kitaptan az, elli altmış sayfayı beynimize, yüregimize sindirerek müteala edelim. Lütfen bana inanın, başka türlü "ADAM!!!" (gibi) olmak mümkün degildir!

Bir ayet -i kerime ile yazıma son noktayı koymak istiyorum.
"RABBİ ZİDNİ İLMEN VE FEHMEN VE ELHIKNİ BİS-SALİHİN"
"RABBİM! İLMİMİ VE ANLAYIŞIMI ARTIR VE BENİ , SALİH KİMSELER ARASINDA KIL!" (Taha, 25)

Copyright © Bozkurt NET Tüm hakları saklıdır.

Yayınlanma:: 2003-01-02 (4840 okuma)