III. BÖLÜM
A-) GÜMRÜK BİRLİĞİ ANLAŞMASININ EGEMENLİK İLKESİ İLE ÇELİŞMESİ

Biraz önce etraflıca incelediğimiz üzere gerek Anayasanın başlangıç kısmında, gerekse belirtilen Anayasa maddelerinde gerekse Türkiye Cumhuriyetinin kuruluş felsefesinde; egemenliğin kayıtsız şartsız Türk Ulusuna ait olduğu ve devredilemeyeceği emredici hükümdür ve değiştirilmesi de mümkün değildir.

Gümrük Birliği anlaşması ile Türkiye'nin belirli alanlardaki egemenlik hakları sınırlanmış ve sınırlanan bu alanlardaki egemenlik hakkı Avrupa topluluğuna devredilmiştir.

1-) Gümrük Birliği Anlaşmasında Egemenlik İlkesiyle Çelişen Gümrük Tarifeleri ile İlgili Hükümler Çok eski zamanlardan beri Gümrük vergisi koymak egemenliğin en belirgin alametlerindendir. İki veya birden fazla ülke aralarında anlaşarak Gümrük vergilerini karşılıklı olarak kaldırabilir veya ortak tarifeler yapabilirler. Bu durumda bu devletlerin egemenlik hakkı zedelenmiş olmaz.

Gümrük Birliği anlaşmasında durum böyle değildir.

Bu anlaşmaya göre;

a-)Anlaşmanın 4. Maddesi ile Avrupa Birliği ile Türkiye arasında ithalat ve ihracattan alınan vergiler kaldı-rılarak yeni vergiler konulacaktır. Yani Türkiye Avrupa Birliği ile yapacağı ithalat ve ihracatta gümrük vergisi koyma egemenliğini terk etmektedir.

b-)Anlaşmanın 13. ve 14. maddeleri ile, Türkiye üçüncü ülkelerle yapacağı ticarette, Avrupa Birliğinin bildireceği ortak gümrük tarifesini uygulayacaktır.

Yani, Türkiye Anlaşmayı yaptığı Avrupa Birliği ve üye devletler dışındaki devletlerle yapacağı ticarette dahi kendi belirleyeceği gümrük tarifelerini uygulayamayacak, Topluluğun bildireceği tarifeleri uygulayacaktır.

Yani, Türkiye Anlaşmayı yaptığı Avrupa Birliği ve üye devletler dışındaki devletlerle yapacağı ticarette dahi kendi belirleyeceği gümrük tarifelerini uygulayamayacak, Topluluğun bildireceği tarifeleri uygulayacaktır.

2-)Gümrük Birliği Anlaşmasının, Türkiye'nin Serbest Ticaret Politikaları Oluşturma Egemenliği ile Çelişen Hükümleri;

a-) Anlaşmanın 16. maddesiyle; Türkiye 5 yıl içinde ticaret politikasını aşamalı olarak topluluğunkiyle uyumlu hale getirecektir. Mesela, Türkiye sanayi ağırlıklı bir politika belirlemek istese, Topluluk ise tarım ve turizm ağırlıklı bir politika belirlerse, Türkiye, topluluğun politikasına uymak zorunda kalacaktır. 52. ve 64. maddeler arasındaki hükümler de bunu iyice detaylandırmaktadır.

b-) Yine 16. maddeye göre, Türkiye üçüncü ülkelerle tercihli ticaret anlaşması yapma hakkına sahip değildir. Örneğin, Türkiye Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti veya Orta Asya Türk Cumhuriyetleri ile tercihli ticaret anlaşması yapmak istese, topluluğun izni olmadan bunu yapamayacaktır. Bu konuda irade kullanamayacaktır.

c-) Türkiye Avrupa Birliğinin bugüne kadar üçüncü ülkelerle imzaladığı ve imzalayacağı ticaret anlaşmalarına da uymak zorundadır. Bu da yine 16. maddenin getirdiği bir yükümlülüktür.

Türkiye kendi iradesi ürünü olmayan topluluğun önceden imzaladığı ve yine kendi iradesi olmayacak olan sonradan imzalayacağı anlaşmalara da uyma yükümlülüğü altına girmiştir. Artık bu konuda egemenlikten söz etmek mümkün değildir.

   3-) Gümrük Birliği Anlaşmasının Egemenliğin somut ifadesi Olan Yasa Koyma Yetkisi Açısından Egemenlikle Çelişen Hükümleri

    a-) Anlaşmanın 29. 30 ve 37. maddeleri ile Türkiye; fikri, sanatsal, sınai ve ticari mülkiyetin korunması, patent hakları ve rekabet koşullarını düzenleyen yasaları Avrupa Topluluğunun bu yöndeki yasaları ile uyumlu hale getirecektir.

    Ulus adına egemenliği kullanan ve ulus adına ve ulusun istekleri ve çıkarları doğrultusunda yasalar yapmakla yükümlü Türkiye Büyük Millet Meclisi, bu anlaşma ile Avrupa topluluğunun kendisinden istediği yasaları çıkarmakla adeta görevlendirilmiş olmaktadır. Bu yasaların büyük kısmı da çıkmıştır.

Sonraki Sayfa (2/5)