Bozkurt NET

[Vuslatim]

KÖZKAMANLAR

Kırgızların dünyaca bilinen destanı “Manas” ta, kardeş halkın
tarih boyunca başından geçirdiği olayların, dünya ye yaratılış
hakkındaki görüşlerin, bağımsızlık özlemi ve gelecek hakkındaki ümit ve isteklerin çok geniş olarak anlatıldığını biliyoruz. Manas
destanında ahlak, terbiye ye gelecek nesle verilen öğütler çok iyi
işlenmiştir. Destanda, halk soy kütüğünün (şeceresinin) kronolojisi
verilmekte, birçok meselenin felsefi neticeleri ile büyük hadise ve
olayların hülasaları da edebi olarak ifade edilmektedir. Aslında bu
tür efsane ve destanlar, beklenmeyen bazı gizli, toplum gerçeklerini
gösterebilmektedir. Buradan hareketle Manas’ ta yer alan büyük
olaylar ve hadiseler içinden sadece bir motif hakkında bir şey1er
ifade etmeye çalışacağız. Üzerinde duracağımız bölüm çok önemli, “Közkamanlar” hadisesidir. İlk okunduğunda sıradan bir olay
gibi görünen “Közkamanlar” hikayesi, aslında içeriği ve anlatmak
istediği şeyler bakımından, bugünkü Kazak ye Kırgız halklarını
doğrudan alakadar ediyor. Bu hikayede, halk arasında fitne ve
karışıklık çıkarıp, kendi başına buyruk olan düşmanların maşası
haline gelip, kendi yurduna hainlik yapan vefasızlar anlatılmaktadır.

Konunun daha iyi anlaşılması için hikayeyi destandan
öğrenelim: Manas’ın babası Yakub’ un ağabeyi Kalmaklara esir
düşüyor. Hüseyin esir düştüğü yerde bir Kalmak kızıyla evlenerek altı çocuk sahibi olur. Çocukları orada büyüdükleri için, Kalmak
terbiyesi alır ve Kalmakların dilini öğrenirler. Bu durumdan
faydalanmak isteyen Kangay hükümdarı Esen Han “Közkamanlar” adını
alan Hüseyin’ in çocuklarını şuursuz hale getirerek, Kırgızları
içeriden yıkmak ister. Esen Han Manas’ı meydan savaşında
yenemeyeceğini anlayınca Kırgızları, Kırgızlara kırdırma gibi bir
hileye yelteniyor. Esen Han içindeki kini şöyle ifade ediyor:

Manas'ın sesini kesmeyince
Kara bulutlar gitmez ülkemden
Halkım kurtulmaz üzüntüden
Öfkemi alev yaparak bundan
Asla vazgeçmeyeceğim
Kanpaçalı Manas'ı
Mahvedip geldiğimde
Altın tacı giyerek tahtıma oturacağım
Kalmak ile Moğol'un da hakanı olacağım.
(Manas Destanı, 1961: 250)

Destanda, halkın başına gelen musibetlerin çoğunun yabancı
milletlerden kaynaklandığı anlatılıyor. Düşman art niyet ve
hainliğinde adı Kırgız, ama şahsı Kalmak olanları kullanıyor.
Kardeşlik, akrabalık, haram - helâl hiç bir şey tanımayan
Közkamanlar, yalnızca para ve serveti düşünerek has düşmanlarının
elinde maşa haline geliyorlar. Onların hakkında destanda:

“Manas’ın canına kıymaya
Kanını içip kanmaya
Getirip kesik başını
Esen Han‘ın önüne
Hediye deyip koymaya
Ant içip, zehir yalayıp
Dört domuzu kesmişler “, deniyor.

Manas’ın Közkaman adındaki yakınları kötü düşüncelerini
gizleyip, serzeniş dolu mektup yazıyor ye oradaki hallerinden
yakınıyorlar:

Çok ezildik, yıprandık
Hayvanlar da kalmadı
Saçıp - kesip bitirdik.
Kuş uçmayan çöllerden
İt basmayan yerlerden
Kaçıp. saçıp geliyoruz
Hamamız var imanlı
Kardeş deyip geliyoruz
Kaburgamız eğildi
Baldırımız eridi
Ey bahadır, seni ne zaman göreceğiz.

Bu boyalı sözlerle Kırgızları çok özlemiş gibi görünüyorlar.
Halkının hizmetçisi, kahramanı ve lideri Manas, uzaklardan geri dönen kardeşlerini saygıyla karşı1ayıp, “halkımın sayısı arttı” diye
seviniyor. Közkamanlara her türlü ihsan ye iyilikte bulunuyor.

Adsız olan Kalmağ ‘ı
Eşsiz atlara bindirdi
Şanssız olan Moğol‘a
Kurşun geçmez zırh giydirdi
Kadını yok Kalmağ ‘a
Kırmızı gömlek, ince belli
Güzel kızları sevdirdi
Malsız olan Kaksal' a
Küheylanlar ve sığır1ar
Her türden hayvan verdi.

Fakat tek düşünceleri Manas’ı öldürmek ye tahtına oturmak
olan hain, dünyaperest Közkamanlar, bu kadar büyük iltifatları
beğenmiyorlar. Közkamanlar aslen Kırgız olsalar da kendi öz örf -
adetlerini küçük görüyorlar. Kendi aralarında “Kırgızlar niye
Kalmakça konuşmuyor?, Manas’ın Hanımı Kanıkey bizi niçin Kalmak
geleneklerine göre ağırlamıyor?, Kırgızlar neden ayı, porsuk eti yemiyor?” diye fısıldaşıyorlar. Közkamanların kötü düşünceli ve yabancı kılıklı olduğunu bilen ve onlardan korunmak gerektiğini söyleyenlere ise Manas, inanmak istemiyor. Közkamanlar, nihayet bir gün Manas’ı misafirliğe çağırıp, zehirli kımız içiriyorlar. çok acı çeken Manas, zehrin etkisinden güçlükle kurtulabiliyor. Daha sonra, hain Közkamanlar bütün Ülkeyi karışıklığa ve kargaşaya boğuyor. Fakat, bu işi başaramayacaklarını anlayan Közkamanlar bu sefer birbirine düşüyor. Nihayetinde ise kendi kendilerini öldürüyorlar.

Kısaca izah ettiğimiz Közkamanlar hikayesinin bizim için
önemi, alacağımız ders çok büyüktür. Öz halkının has düşmanı olmuş,
nihayetinde kardeşlerinin bedduasına uğramış, Közkamanlar, tarihin
her devrinde arzı endam etmişlerdir. Aslına bakıldığında, Közkamanlık ruhu her zaman dirilmeye hazırdır. Çünkü, o uygun bir ortam yakaladığı anda yeniden canlanıp, etrafa dehşet saçacak,
kronikleşmiş, korkunç bir hastalıktır. Onu kendisine has
özelliklerinden dolayı da tanımak çok kolaydır.

Közkamanlar, en başta, ana dilini bilmeyen ,bu yüzden de onu
yabancı sayan, halkından kopuk ayrı bir terbiye ile yetişen insanlar
arasından çıkarlar .Onlarda kendi milletinin karakteri bulunmaz.
Kendisine emek verip, yetiştiren halkına düşman gözüyle bakmaya
alışmışlardır. Hatta yaratılış bakımından sağlam kafa ve vücuda sahip iseler de böyleleri öz halkının sağduyu sahibi çocukları değillerdir. Ana dilini bilmediklerinden de milletinin yüreğindeki acıyı, ufkundaki ümit ve hayalleri asla hissedemezler. Halkına ait atasözleri, şiir, tarihi derslerden hiç etkilenmezler. Destanda Közkamanlar memleketinden uzak yerlerde yetişmişler,onların günümüzdeki halefleri ise öz vatanında bile halkına yabancılaşmıştır.

Kendi milletinin tarihini bilmemek ve bilmek istememek
Közkamanlığın işaretidir. Onlar dünyadaki güzelliklerin hepsini başka memleketlerde arar, kendi memleketlerinde ise övünülecek ve örnek alınacak hiçbir şeyin olmadığını düşünürler. Halkının namusu ve bağımsızlığı için canını feda edenleri gerici ve safderun,diğer
taraftan ise; devlet ye milletinin menfaatlerini. Ayaklar altına
alan, güçsüzleri ezen ve güçlülere de baş eğen bencilleri de, geleceğini düşünen, ferasetli kişilerden zannederler. Ve onlar
için özgürlük denilen ulu ve kutsal sözün hiç-bir anlamı yoktur.
Hayat felsefeleri sadece karın tokluğu ile ilgilidir.

Mangurtluk ve Közkamanlık birbirinden farklı iki hadisedir.
Düşmana esir düşüp, çok eziyet ve güçlük gören kafasından
yararlanarak, hangi milletten olduğunu ve kimden olduğunu bilmeyen,
sadece yeme, içme gibi behimi işleri yerine getiren Mangurtların
nasıl gerçekten çok acıklı ve hazindir. Onlar uzak ile yakını; fayda
ile zararı ayırt edemeyen, öz anasını bile düşman sananlardır. Bu
yüzden halk bu tip insanlara hafızasında hiçbir şey saklamayan Miğula (akılsız) adını vermiştir. Fakat, Közkamanların akıl ve sağlıkları yerindedir. Onların çoğu Üniversite okumuş, yüksek seviyeli kişilerdir. Bazıları da, başka milletlerin tarihini ve felsefesini ezbere bilenlerdir ki, ağızlardan adalet, insan hakları, uygarlık, dostluk, birlik-beraberlik ve barış gibi sözler hiç eksik olmaz. Zahirden çok güçlü hatip, derin bilgilere sahip ve dünya tarihini avuçlarının içi gibi bilen kişiler gibi görünürler. Fakat, bunların iyileşmez, uzun müddet tedavi gerektiren, tehlikeli hastalıkları; kendi öz milletinin tarihini, medeniyetini tanımak ve bilmek istememeleri, sözde milliyetperver görünerek, ülkenin bütünlüğünü bozmak isteyenlerle anlaşıp, millet menfaatini satmalarıdır. Bir de en kötüsü halkın kutsal saydığı bağımsızlık ve özgürlüğün yıkılmasını isteyenlerle oturup kalkmaları, onlara güç vermeleri ve milli namusu ayaklar altına almalarıdır. Mangurtlar aklını kaybetmiş miskinler; Közkamanlar ise ülkemize ve halkımıza bilinçli olarak karşı çıkan iç düşmanlarımızdır.

Destandaki Közkamanlar ile onların şimdiki temsilcileri
arasında bir ortak husus, bu tiplerin dışı hoş, içi kof ve
kendilerinin fıtrat ye çıkarlarına uygun başka bir ülkenin bendeleri
olmalarıdır. Destandaki Közkamanlar;

Parlayan kılıçlarla
Fırlayan oklarıyla
Sarhoş olan Manas’ın
Yaklaştılar yanına
Tutsak edelim diye
Ellerini bağlayıp.
Kurban edelim diye
Esen Hanın önüne
Müjde, getirdik diye
Altın tacı giymeye...

canlarını feda ediyorlardı. Dikkat çeken bir yer de; Közkamanlar
kötülük yapacakları adamın şuurunu kaybetmesi için ona yalandan dost
görünerek, içki içiriyorlar. Asırlar geçip, zaman değişse de bir
milleti yıkmak veyahut kargaşa ve anarşi çıkartmak isteyen dış güçler de, halkı insani vasıflarından ayıran ve yoldan çıkaran içkinin getirdiği kötü sonuç1ar da, günümüzde eskisi gibi görünmektedir. Ayrıca, günümüz Közkamanları kendilerini milletinin bekası ve menfaati için çalışıyor ve bu yolda fedakarane yürüyor-muş gibi gösteriyorlar, ama gerçekten başlarına ufak bir zorluk gelse hemen başka yere kaçarlar. Sözleri ve fiilleri birbirinden o kadar uzaktır ki, toplum o büyüleyici sözlerin hangisinin doğru, hangisinin yalan olduğunu bile ayırt edemez.

Manas destanının Közkamanlar bölümü, yaşadığımız zaman
diliminde görülen bazı çirkin hadiselerin perde arkasının daha iyi
anlaşılmasına çok yardımcı olmuştur. Bugünkü Közkamanlar da kendi
halkından çıkan feraset ye basiret sahibi insanların kıymetini
bilmiyor, kendilerine fayda getiren şeyler için atalarımızın
miraslarını da hiçe sayıyorlar. Onların dini imanı paradır. Bunun
için dilini de dinini de satar, kendisini bin bir zahmetle büyüten
anne ve babasına da vefasızlık eder ve kötü insanların iğrenç
emellerine alet olurlar. Bu devirde Közkamanların sayısı az veya çok, bunun sayımını yapmak gerekmez. Bilinmesi gereken, böyle bir
dermansız illetin toplumun sırtına kene gibi yapıştığı gerçeğidir.

Kazak halkının bağımsızlığını çekemeyenler içte de dışta da az
değildir. Başkalarını kendisine kul yapmaya alışan emperyalist
düşüncenin yakın zamanda kaybolmayacağı da aşikardır. Fakat bilinen
düşmana göre, kendi içimizden çıkan, adı kardeş iki yüzlülerin
zararının daha büyük olduğunu halkımız halen anlamış sayılmaz.
Halkımız saadetimizi bozmaya çalışanları ve kendilerini medeniyet
fedaileri zanneden bu sefil ruhlu insanların günümüz Közkamanları
olduğunu anlasaydı, onlardan korunmanın yollarını arar ve bulurdu.

____________________________________________________________________


Not: Bu makale, Kazakistan’lı düşünür Rahmankul
Berdibay’ın “Baykal’dan Balkan’a” adlı eserinden(sf:62-69)
aktarılmıştır. Kitabı sizlere de tavsiye ediyoruz...

[Vuslatim]

Tarih tekerrürden ibarettir. Iste buyrun.. Önemli olan bu tekerrürü hazir karsilamaktir.

akp basta olmak üzere icimizdeki közkamanlari bir düsünün. Nasil bir mücadeleyi ne icin vermek durumundayiz, donanimimiz ne olmalidir vs..

Mankurtlarla közkamanlari karistirmamak gerekir. Belki mankurtlara aciriz da közkamanlara kinimiz asla bitmeyecek...

Saygilarimla...


TANRI TÜRK´Ü KORUSUN VE YÜCELTSIN

[altaylar]

Mankurtlardan akilsiz diye bahsediliyor. Dogru günümüz mankurtlarida akilsizlar. Fakat emellerine ulasabilmek icin büyük gayret icindeler. Cok cocuk yaparak sayilarini arttirmaya calisirken, diger bir yandanda gücün parada oldugunu zannederek, paraya yani sonucta güce ulasabilmek icin
her türlü pislige girip her türlü zorbaligi kullanip kirgizlara(yada günümüzde Türk Milletine) her türlü hainligi bölücülügü yapiyorlar.

Acimak niye?

Közkamanlarin da Allah belalarini versin.

Onlari yani kendi halkina ihanet icinde bulunan sözde akilli ve okumus gecinen közkamanlari ne Allah affeder nede kul.

Elbet intikam günü gelecektir.
Yeterki o güne kadar Türk Milleti uyanik kalsin, yek vücut olsun,
birligini ve diriligini bozmasin, diline, dinine, bayragina, vatanina sahip ciksin.

Allah her zaman dogrunun yanindadir.
Biz Türk Milleti olarak hicbir zaman yalnis yapmadik.

Onlar düsünsünler!.....

[Vuslatim]

altaylar demiş ki:

Mankurtlardan akilsiz diye bahsediliyor. Dogru günümüz mankurtlarida akilsizlar. Fakat emellerine ulasabilmek icin büyük gayret icindeler. Cok cocuk yaparak sayilarini arttirmaya calisirken, diger bir yandanda gücün parada oldugunu zannederek, paraya yani sonucta güce ulasabilmek icin her türlü pislige girip her türlü zorbaligi kullanip kirgizlara(yada günümüzde Türk Milletine) her türlü hainligi bölücülügü yapiyorlar. Acimak niye? ..................... [/b]

Yukaridaki yaziya binaen BELKI acimaktan bahsettik Ülküdasim... Ya degilse mankurtlar icin ne düsündügümüz daha önceki yazilarimizda cok kez dile getirilmistir.


Bilginize.



TANRI TÜRK´Ü KORUSUN VE YÜCELTSIN



Yazidan alinti yaparak tekrar dikkatinize tekrar sunalim...

Alıntı:

Mangurtluk ve Közkamanlık birbirinden farklı iki hadisedir. Düşmana esir düşüp, çok eziyet ve güçlük gören kafasından yararlanarak, hangi milletten olduğunu ve kimden olduğunu bilmeyen, sadece yeme, içme gibi behimi işleri yerine getiren Mangurtların nasıl gerçekten çok acıklı ve hazindir. Onlar uzak ile yakını; fayda ile zararı ayırt edemeyen, öz anasını bile düşman sananlardır. Bu yüzden halk bu tip insanlara hafızasında hiçbir şey saklamayan Miğula (akılsız) adını vermiştir. Fakat, Közkamanların akıl ve sağlıkları yerindedir.