 |
Basın-Yazarlar: TÜRKEŞ DÜŞMANLIĞININ MAKSADI
Gönderen:: -ULKUCU-GARDAS- |
|
|
Konu Basın-Yazarlar
27 Mayıs ihtilâliyle ve Alparslan Türkeş ile Amerikan gizli servislerinin herhangi bir ilişkisi olsaydı Başbuğ, CIA’nın Ankara’daki karargâhını dağıtabilir miydi? Dağıtmıştır!
Rahmetli Türkeş’i gladyonun uzantısı olmakla suçlamaya yeltenenlerin yüzleri kızarır mı bilmem ama, Amerika’nın ısrarlı taleplerine rağmen bu karargâhın yeniden faaliyete geçmesine izin verilmemiş, dostluk-kardeşlik, NATO içinde müttefiklik, karşılıklı işbirliği ve saire gibi palavralara da itibar edilmemiştir.
Şimdi Amerikan Başkanı’nın surat asmasını bile hizaya gelmek için kâfi bir işaret olarak telâkki edenlere anlatmakta müşkülat çekilecektir ama, gerçek şudur ki
Amerika’ya boyun eğmemiştir Türkeş! Sözünden de, kararından da dönmemiştir.
Bakın nasıl olmuştur bu iş.
Türkeş, Başbakanlık Müşteşarı sıfatıyla devleti bilfiil yönetmeye başlayınca, Amerikan İstihbarat Teşkilatı’nın, bizim İçişleri Bakanlığı’nda bir karargâhı olduğunu öğrenir. Çılgına döner. karargâhı derhal dağıtır.
Herhalde, Amerikalılar’ın randevu taleplerini reddetmiş olmalı ki bir süre sonra, ABD’nin Ankara Büyükelçiliği Birinci Sekreteri William H. Doyle’den bir mektup gelir.
Sevgili Rasim Ekşi, Turan Dergisi’nin 3. sayısında bu mektubun tam metnini yayınlamıştır, merak edenler oradan okuyabilirler.
Türkeş’i kararından döndürmek amacıyla yazıldığı anlaşılan bu mektupta “CIA’nın Türk polisiyle 10 yıldan beri irtibat hâlinde çalıştığı, Türk polisinin CIA elemanları tarafından yetiştirildiği, Polis teşkilâtında küçük grupların teşkil edildiği anlatıldıktan sonra Arthur Miler denen bir ajandan bahsedilmektedir.
Bu Arthur Miler, Türk polisiyle CIA’nın irtibatını temsil eden adamdır! Üst düzeyli bir Amerikan görevlisi olması gereken Miler’e, Türk memurların “çık buradan” demesi,
Amerikalılar’ı hem şaşırtmış, hem de rahatsız etmiştir.
Bu mesele Amerikalılar’ın onurlarına da dokunmuştur ama “bir yanlış anlama olduğundan da faaliyetlerine devam edeceklerinden de emindirler.”
Onlar emindirler ama, Türkeş asla geri adım atmayacak, CIA karargâhının faaliyet göstermesine izin vermeyecektir.
Başbuğ’un CIA’ya karşı aldığı tavır, nasıl Amerikalılar’ı rahatsız ettiyse, Fransız emperyalizmiyle savaşan Cezayir Millîyetçileri’ne destek vermesi de Paris’in hop oturup, hop kalkmasına sebep olmuştur.
Burada hatırlatmak durumundayız ki, Cezayir Millîyetçilerini “isyancılar” olarak niteleyen Ankara Radyosu, 27 Mayıs’tan sonra Cezayir Millî Kurtuluş Cephesi’nden bahsetmeye başlamıştır.
Türkiye’nin Cezayir’i desteklediğini açıklayan bildirinin, Ankara Radyosu’nda yayınlanmasından sadece 5 gün sonra Fransa’nın Ankara Büyükelçisi Spitzmüller, Fransız Dışişleri Bakanlığı’na gönderdiği 20 Eylül 1960 tarihli raporda “Ankara’nın ittifaklarının ötesinde bir bağımsızlık siyaseti uygulamak istediğini” bildirecek ve diyecektir ki: “...mesela Türkiye ile ABD arasındaki ikili antlaşmaların özel hükümlerini kabul etmiyor. Egemenlik haklarına sınırlama getirilmesini kabul etmiyor. (....) Öteki az gelişmiş ülkelerde önemli rol oynamaya çalışıyor. Buna lider olmaya çalışıyor da diyebiliriz. Cezayir isyancıları hakkında sık sık dile getirdiği sempatinin anlamı budur.”
Rapor uzayıp gidiyor ama biz burada noktalamak zorundayız.
Türkiye için ne acıdır ki Alparslan Türkeş hep, sırtında sadak, elinde ok, atın üzerinde Türkistan’a giderken gösterilmiştir!
Hiç şüpheniz olmasın ki, Türkeş aleyhindeki propaganda dün nasıl Türkiye’nin Ankara’dan yönetilmesini engellemek için pompalandı ise bugün de maksat aynıdır.
TÜRKEŞ DÜŞMANLIĞININ SEBEBİ
Herhalde MHP'nin yeniden Türkiye'nin umudu haline gelmesinden ve ulusal solcularla milliyetçilerin emperyalizme karşı müştereken mücadele vermesinden endişe ediyor olacaklar ki; 40 yıldan beri kullandıkları psikolojik savaşın kimyasal silahlarını ellerine alıp, mevzilerine yerleştiler.
Ve başladılar ateşe:
- Alparslan Türkeş gladyonun uzantısıdır!
- Yani?
- Yani Amerikalılar adına çalışmıştır!
Estağfurullaahh.
Biz 40 yıldan beri bu iftiraya cevap verir dururuz. Rahmetle yadettiğimiz Alparslan Türkeş'in, değil, -haşa- Amerikan gizli servislerinin adamı olmak, Amerikan gizli servisleri tarafından siyasi hayattan tasfiye edilmek istendiğini de yazar dururuz.
Fakat düşman propagandasının maksadı Türk milliyetçi hareketi hakkında şüphe uyandırmak, MHP'ye ve MHP'lilere duyulan güveni sarsmak olduğu için, emperyalizmin piyonları da kendilerine öğretilen palavraları sallar dururlar.
Bugün size; tam 5 yıl boyunca iki ülkede, iki ayrı bankanın kasasında muhafaza edilen, Amerikan makamlarının Türkeş'ten duydukları rahatsızlıkla ilgili bir istihbarat raporundan bahsetmek istiyorum.
Polis hikayesi falan değil ama polis hikayesi gibi. Ve gerçek!
Yıl 1971. Atina'nın Kavuri semtinde oturmakta olan Dorothy Chappman adında bir İngiliz kadın vardır. Bu kadın gazeteci, bir gün, arkadaşı olan bir İngiliz gencine 'öldürülmekten korktuğunu' söyler.
- 'Beni öldürecekler' der. 'Ah şu üzerimdeki yükten bir kurtulabilsem'
Kadının 'yük' dediği bir zarftır. Zarfı arkadaşına uzatır:
- Al şu zarfı, incele. Bunu ve diğerlerini Türkler'e teslim edeceğim. Güvendikleri devleti tanısınlar!
İngiliz genç, ertesi gün kadın gazetecinin öldürüldüğünü duyunca derhal Yunanistan'ı terk eder. Elindeki zarfı Türk makamlarına ulaştırır.
Türk makamları, Dorothy Chappman dosyasının 'esrarengiz bir ölüm' kaydıyla kapatıldığını, çevreye de kadının Türk casusu olduğuna dair söylentiler yayıldığını tespit ederler. Ama gerçekte bu zavallı İngiliz'in Türk istihbaratıyla hiçbir ilişkisi yoktur.
Washington'daki Ordu İstihbarat Başkanlığı'nda görevli Kurmay Albay Charles J. Denholm'un imzasını taşıyan ilk belge, 20 Ocak 1961 tarihinde tanzim edilmiştir ve Amerika'nın Ankara Büyükelçiliği'ndeki Asker” Ataşe Albay Martin L. Green'e hitaben yazılmıştır. 'Bosphorus meselesiyle ilgili haberlere önem verilmesi' istenen bu belge ile ilgili fazla malumata sahip değiliz.
21 Mayıs 1963 tarihli, 6 paragraftan oluşan ikinci gizli belgede ise 'NATO'ya karşı düşüncelerini ortaya koyduğundan ve Nasır gibi tarafsız bir Türkiye'yi savunduğundan' bahisle Türkeş'e 'dikkat' çekilmektedir.
5 Ocak 1966'da, yine 'çok gizli' işaretli bir zarfla E.M. isimli bir Amerikalı tarafından Ankara'daki Amerikan Asker” Ataşesi Albay Dickson'a gönderilen raporda da, 'durumun düzeltilebilmesi için tasfiye edilmesi istenen' 50 kişiden biri Türkeş'tir!
Şu şartlar altında Türkeş'i tasfiye edemeyenlerin, Bozkurtlar'ı katlederek, Türkmen Başbuğu'na engel olmaya çalıştıklarını söylemek, herhalde yanlış olmayacaktır.
Necdet SEVİNÇ
|
|
|
| |
|
|
| Giriş |
| Hala hesabınız yok mu? Hemen buradan açabilirsiniz. Kayıtlı bir kullanıcı olarak yorum ayarları ve isminizle yorum gönderme gibi birçok avantajlara sahip olacaksınız. |
|
|
|
| Haber Puanlama |
Ortalama Puan: 4.58
Toplam Oy: 60
|
|
|
Haber :
Üyeler :
Servisler :
İletişim :
Dökümantasyon :
