Kurtuluş savaşı sonrası imzaladığımız Lozan Antlaşması sonrasında boynu bükük bırakdığımız Iraklı Türkmenler, şimdi de kendilerini yalnız ve korumasız hissediyor. Türkiye ile aynı vatanı paylaşmak için çok canlar verip, dualar eden Türkmen kardeşlerimiz, Lozan ile Türkiye’den ayrı düştüler. Ama hep bir umutla yaşadılar: Bir gün gelecek ve anavatanın kanatları altına gireceğiz. Tıpkı bugün Suriye topraklarında bulunan Bayırbucak Türkmenleri gibi. Onlar da aynı umudu azık haline getirmiş yaşamaya çalışıyorlar. Çocuklarına aynı umudu aşılamaktan da gurur duyuyorlar. “Türkiye hasretinin” ne demek olduğunu bir tek onlar bilir. Çünkü bu hasreti 80 yıldır ölesiye yaşıyorlar. Lozan’a en çok üzülenler de onlar olmuştu zaten. Lozan onlar için ayrılığın ve hasretin hazin başlangıcıydı.

Irak Savaşı, ABD zulmünün ve haksızlığının acı bir tezahürü ama, Irak’taki Türkmenler için belki bir umut kapısı. ABD bombalarıyla gelen bir umudu kasdetmiyorum. Bu haksız işgal sonrasında oluşacak boşluk ortamında Türkiye’nin kanatları altına girebilmek umudundan bahsediyorum. Irak’taki birçok Türkmen olaya bu açıdan yaklaşmıştı. Aynı zamanda bir korku da vardı. Yıllardır gözlerini Kerkük ve Musul’a dikmiş Kürt peşmergelerin, bu boşluk ortamında buralara saldırıp talan etmesi ve bölgeye yerleşmesi. Bu korkudan kurtulmanın tek yolu da Türkiye’nin onları koruması. Türkiye onlara koruma sözünü sıklıkla verdi vermesine ama... Bugün gelinen noktada Kürt peşmergeler Kerkük ve Musul’da yağmalamadık, talan etmedik yer bırakmadı. Türkmenlere saldırılar ve kıyımlar başladı. Kürt peşmergelerin Musul ve Kerkük’e girer girmez yaptıkları ilk şey tapu ve nüfus binalarını yakmak oldu. Sadece bu olay bile, Kürt peşmergelerin ve onların liderleri teröristbaşlarının niyetlerini ortaya çıkarmaya yeter. Niyetleri bölgenin demografik yapısını kendi lehlerine değiştirmek. Çünkü bu iki kentin kahır ekseriyeti Türkmenlerden oluşuyor. Kürt nüfus buralarda yok denecek kadar az. Toprakları hiç yok. Tapuları yakarak, bir oldu–bitti ortamında o topraklara çöreklenmek istiyorlar. Başka bir ifade ile dağdan gelip bağdakini kovmak niyetindeler.

Türkiye’nin başta ABD olmak üzere bütün dünyaya değişik platformlarda duyurduğu “kırmızı çizgiler” önceki gün itibariyle fazlasıyla delinmiş oldu. Yani şu an Türkiye bölgeye müdahale etmeli. Çünkü Kürtler Musul ve Kerkük’e girip yağmalakla kalmadı, aynı zamanda oraya kalıcı olarak geldiklerini de belli ettiler. Türkiye’nin bölgeye müdahalesi için Kürtlerin sadece oraya girmeleri yeterli. Türkmenlerin tek umudu Türkiye. Ama Türkiye hâlâ ABD’nin oyalama taktiklerine kanıyor ve bölgeye karşı somut bir girişimde bulunmuyor. Türkmenler, Türkiye dünyaya ilan ettiği sözünü ne zaman tutacak diye bekliyorlar.

Aslında bana sorarsanız, Irak’ın bütününde hakim olan belirsizlik ve asayişsizlik ortamında yapılması gereken bir tek şey var. O da; bir Türkmen devleti kurmak. Evet Türkmen devleti. Nasıl Kürtler bir oldu–bitti ortamında bir Kürt devleti kurmak istiyorsa, Türkmenler de tez elden bir organizasyon içine girip kendi devletlerini ilan etmelidir. Madem ABD bölgenin asayişini ve güvenliğini sağlamada yetersiz kalıyor, herkes kendi başının çaresine baksın. Türkiye de bu Türkmen devletine her türlü desteği versin. Madem ABD, İsrail ve Kürt peşmergelerin niyeti bozuk, o zaman düşmana düşmanın silahıyla cevap vermenin tam zamanı. Tabii ki öncelikli temennimiz Irak’ın toprak bütünlüğünün korunması ve ABD’nin bir an evvel Irak topraklarını terketmesi. Ama son kertede yapılacak bir şey kalmaz ve düşmanlar kötü emellerini hayata geçirmek için harekete geçerse, Türkmenler de kendi devletlerini kurmalıdır. Bu devleti kurmanın tam zamanı. Bundan daha iyi bir zaman bulunamaz. Zaten bir yıla kalmaz Irak’ın geleceğine dair bütün planlar şekillenir. Realiteye yine çok uygun olarak "Basra harap olduktan sonra" yapacak bir şey kalmayabilir.

Alperen Polat
Y.Mesaj