Bozkurt NET - BENÎM

Koç yiğitler büyütüp, uğruna kurban bilen,
Toy düğünle, halayla, vatan borcuna salan,
Şehâdet haberini, tezkere günü alan,
Evlât tabutlarını, bayrağa saran benim.

BENİM

Bakma sen bedenimin, senden ayrılığına,
Nereye baksa seni, gönlünde gören benim.
Ey vatan, sinmişim ben, ova ,yayla, dağına,
Dağlarında serbestçe, dolaşan ceren benim..

Başı dumanlı dağın, dağında esen yel’im,
O yellerle sallanan, garip söğütte dal’ım,
Bağrında akan dere, ovanda yatan göl’üm,
Bulutlarda yağmurun, dağlarda kar’ın benim.

Gözümü yumar yummaz, seninle buluşurum,
Dağ yollarında sessiz, huzurla dolaşırım,
Bir pınarın başında, ekmeği bölüşürüm,
Çobanla soğanları, yufkaya düren benim.

Nazlı nazlı salınan, kırdaki yaban gülü,
Kıvrılıpta uzayan, köyümün toprak yolu,
Nevruzlarda bağrını, okşayan bahar yeli,
Yükseklerde deliren, fırtına, boran benim.

Karadenizde durup, kemençeyle horona,
Dizilirim dadaşla, Erzurumun barına,
Çayda çırayla dalıp, gakkoşlar diyarına,
Yiğidoyla halaya, kolkola giren benim...

Tırpanını sallayıp, sarı ekini biçen,
Susayınca testiden, ekşimiş ayran içen,
Sonrada şükür için, eli Allaha açan,
Çimenliğin üstüne, seccade seren benim.

Ağrıda bir çoban’ım, kavalım can yoldaşı,
Çöküpte üfleyende, titrer Ağrı’nın başı,
Yaz ayları gelipte, yayla yutunca kış’ı,
Hakkari dağlarına, kıl çadır kuran benim.

Güz gelir toprağımı, besmeleyle sürerim,
Alın terimi eker, yazın mahsül dererim,
O toprağı yoğurur, yeni yuva kurarım,
Kerpiç için balçığı, samanla karan benim.

Mavi gökte süzülür, yalnız kartallar döner,
Güneş yakar, kavurur, kurt-kuş gölgeye siner,
Koyunlar meleşerek, pınar başına iner,
Sürünün su içtiği, yosunlu kürün benim.

Egede Menderes’im, Bursada Uludağ’ım,
Konyada çorak ova, Tokatta yeşil bağ’ım,
Sakaryayım, Ceyhan’ım, Dicle, Kızılırmağım,
Diyarbakırda kalen, kalende surun benim.

Iğdırda kayısıyı, dallarından almışım,
Sivasta ekin biçmiş,Vanda nohut yolmuşum,
Manisada üzümün, sultanını bulmuşum,
Ispartada gülleri, desteyle deren benim.

At salıp meydanlarda, doludizgin yarışan,
Kırkpınar çayırında, kıspet çekip güreşen,
Toros yollarındaki, yörüklere karışan,
Yemyeşil yaylalara, en önde varan benim.

Gün olur sürüleri, yamaçlarda güderim,
Gün olur bağa girer, asmaları budarım,
Boz toprağı sevgiyle, yeşil bostan ederim,
O bostan kenarında, aleyçik ören benim.

Veyselle türkü yaktım, kara toprakla dosta,
Gönül bağına girip, gül derdim deste deste,
Erzincanda, Çorumda, Nevşehirde, Sivasta,
Canlarla bir olupta, semaha duran benim.

Battal Gazi ardında, Malatyada yürürüm,
Boluda kOroğluyla, Çamlıbele girerim,
Keloğlanla dolaşır, anka kuşu ararım,
Amasya dağlarında, Ferhat’ım, Şirin benim.

Hun Türk’ünün aşkını, toprağına ekmişim,
Ne zaman susuz kalsan, al kanımı dökmüşüm,
Seni her yeni nesle, emânet bırakmışım ,
Hem dedeyim hem baba, oğul, kız, torun benim.

Dandanakan çölünde, Türkçe nara savurdum,
Arayan gözlerimi, sana doğru çevirdim,
Bizansın ordusunu, aşkın ile devirdim,
Malazgirt meydanında, yayını geren benim.

İştahı hiç bitmedi, seni yutmaya haç’ın,
Türke vatan olmaktır, senin biricik suçun,
Seni benden ayırmak, çekip koparmak için,
Saran Ergenekonu, od’umla yaran benim.

Birleşipte çullandı, Batı bütün kiniyle,
Zinciriyle, haçıyla, kilisesi, çanıyla,
Kanım ile yazdığım, Sakarya destanıyla,
Esaret zincirini, kükreyip kıran benim.

Koç yiğitler büyütüp, uğruna kurban bilen,
Toy düğünle, halayla, vatan borcuna salan,
Şehâdet haberini, tezkere günü alan,
Evlât tabutlarını, bayrağa saran benim.

Etle tırnak gibiyiz, sen var oldukça varım,
Ruhsuz beden cesettir, maşuksuz âşık yarım,
Ey benim can bedelli, sevda yüklü diyârım,
Senin bir karışına, canını veren benim...

İlhan Esen