Tasarıyla yıllık ücretli izin sürelerine ikişer gün ekleniyor. Buna göre, çalışma süreleri 1–5 yıla kadar olanlar 14 gün, 5–15 yıl arasında olanlar 20 gün, 15 yıldan fazla olanlar da 26 gün ücretli izin kullanacak. Tasarı, 18 yaşından küçükler ile 50 yaşından büyüklerin yıllık ücretli izin sürelerinin 20 günden az olamayacağını hükme bağlıyor. Yıllık izin süresi tarafların anlaşmasıyla 10 günden az olmamak üzere en çok üçe bölünebilecek, izin süreleri sözleşmeyle artırılabilecek. Ücretsiz yol izni süresi de 4 gün olarak öngörülüyor.

Tasarı, ücretin Türk Lirası (TL) olarak ödenmesine ilişkin hükmü korurken, yabancı para birimiyle yapılacak ödemelerin günün kuru üzerinden TL olarak ödenebileceği kuralını getiriyor. Ücret en fazla aylık olarak ödenecek, bu süre sözleşmeyle bir haftaya kadar indirilebilecek. Ücretin banka hesabına yatırılması, yasa hükmü haline getiriliyor.

İşverenin konkordato ilanı, iflas veya aciz belgesi alınması yoluyla ücret ödeme güçlüğüne düşmesi durumunda geçerli olmak üzere, işçilerin son üç aylık ücret alacaklarını karşılamak üzere İşsizlik Sigortası Fonu kapsamında “Ücret Garanti Fonu” oluşturulacak. Bu Fon’a, sigortalının prime esas kazancının işverene düşen bölümünün binde 5’ini aşmamak üzere işverenden kaynak sağlanacak.

Tasarıda, “haftalık 45 saati aşan süreler fazla çalışmadır” hükmü getiriliyor. Haftalık çalışma süresi 45 saatin altında belirlenmiş ise bunu aşan ve 45 saate kadar olan süre fazla çalışma sayılacak. Fazla çalışma ücreti saat ücretinin yüzde 25 fazlası olarak uygulanacak. İşçi, fazla çalıştığı her saat için 1,5 saatlik “serbest zaman’’ (izin) kullanabilecek. Fazla çalışma süresi toplamı, 1 yılda 270 saati aşamayacak.